HOME

Dnia 1 listopada Kościół Ewangelicko-Augsburski obchodzi Pamiątkę Umarłych i Świętych Pańskich. Dzień ten poświęcony jest wspominaniu zmarłych i dziękowaniu Bogu za ich życie oraz duchowym podążaniem w refleksji nad przemijaniem, śmiercią oraz zmartwychwstaniem.

Liturgicznie dzień 1 listopada pokazuje nam dwa wymiary. 

Pierwszy z nich wpisany jest w ów dzień od wieków. To dzień wspominania męczenników Kościoła i wszystkich, którzy swoim życiem składali dobre świadectwo o Bogu i Jego miłości. Kościół luterański nie uznaje kultu świętych, ale osoby, które w wierze odeszły do Pana, stają się dla wierzących autorytetami i przykładami polecanymi do naśladowania. W dzień 1 listopada przypominamy więc ich służbę, wiarę i nadzieję. Chcemy w ten sposób realizować apostolskie wskazania autora listu do Hebrajczyków, który stwierdza:  "Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam głosili Słowo Boże, a rozpatrując koniec ich życia naśladujcie wiarę ich” (13,7). Kwestię stosunku ewangelików do świętych doskonale ujmuje Apologia Konfesji Augsburskiej:

Nasza Konfesja uznaje cześć świętych. Należy tu bowiem uznać potrójny rodzaj czci: pierwszy to dziękczynienie. Winniśmy bowiem dziękować Bogu, że ukazał nam przykłady miłosierdzia, że zaznaczył, iż chce zbawić ludzi, że dał Kościołowi uczonych i inne dary. A dary te, choćby były i największe, należy pomnażać i uświetniać, pochwalać samych świętych, którzy z darów tych wiernie korzystali, jak i Chrystus pochwala wiernych pracowników (Mat. 25. 21-23).

Drugi rodzaj czci to umocnienie naszej wiary; gdy widzimy; że Piotrowi darowane zostaje jego zaparcie się, to i my zostajemy podniesieni i podźwignięci, aby jeszcze mocniej wierzyć, że prawdziwie obfitsza jest łaska aniżeli grzech (Rzym. 5, 20).

Trzeci rodzaj czci to naśladowanie, najpierw wiary, następnie i pozostałych cnót, które naśladować powinien każdy według swojego powołania.

ACA, Art. XXI, pkt. 4-6

Drugi wymiar 1 listopada to pamiątka umarłych. Dawniej w naszej tradycji konfesyjnej dzień ten przypisany był do ostatniej niedzieli roku kościelnego, do Niedzieli Wieczności. Jednak dziś luteranie właśnie 1 listopada w sposób szczególny pochylają się w refleksji wiary nad sprawami ostatecznymi, nad fenomenem ludzkiego przemijania. Idziemy na cmentarze, odprawiamy nabożeństwa i wspominamy naszych bliskich, których Pan powołał już do siebie.

W każdym przypadku dzień 1 listopada staje się czasem refleksji nad życiem i śmiercią oraz budzeniem nadziei przez Tego, ktory śmierć pokonał - przez Jezusa Chrystusa.

tekst pochodzi ze strony luteranie.pl