Warsztaty językowe

 WARSZTATY JĘZYKA HEBRAJSKIEGO

Fundacja „Dzielnica Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań”  z powodzeniem prowdziła również warsztaty języka hebrajskiego. Trzy spotkania poświęcone były nauce czytania i pisania. Dla osób, które uczestniczyły w pierwszej edycji warsztatów prowadzący Tomasz Duda przygotował ćwiczenia i pomoce pozwalające na stawianie kolejnych kroków nauce języka hebrajskiego. Udział w zajęciach był bezpłatny, a organizatorzy zapewnili potrzebne materiały edukacyjne.

Dziś językiem hebrajskim posługuje się około 8 milionów ludzi na całym świecie. Szacunki nie są pewne, bo ilość Żydów żyjących poza Izraelem i używających języka hebrajskiego jest trudna do określenia. Hebrajski wywodzi się z języka biblijnego. W średniowieczu w użyciu była jedynie jego forma pisana, która dominowała aż do końca XIX wieku, kiedy to za sprawą żydowskiego lingwisty Eliezera ben Jehudy postała współczesna wersja języka hebrajskiego.  Jest to najpopularniejszy język wśród diaspory żydowskiej. Inne języki semickie, takie jak jidysz, którym posługiwali się Żydzi aszkenazyjscy czy landino – powstały z dialektu hiszpańskiego, powoli wymierają. Taki sam los spotyka także dialekty arabski i perski, którymi posługują się Żydzi m.in. w Izraelu, Francji, Iranie, Rosji i Azerbejdżanie.

Fundacja „Dzielnica Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań” zorganizowała trzy edycje takich warsztatów. Dla edukacji kulturalnej oraz realizowania idei porozumienia międzywyznaniowego znajomość języków innych kultur jest bardzo istotna. Na korzyść organizowania podobnych spotkań przemawia duże zainteresowanie wśród wrocławian takimi zajęciami. No. na warsztaty języka cerkiewnosłowiańskiego zgłosiło się ponad sześćdziesiąt osób.  

 Zajęcia prowadził Tomasz Duda (Studium Kultury i Języków Żydowskich, Uniwersytet Wrocławski)

 

 

 

WARSZTATY JĘZYKA CERKIEWNO-SŁOWIAŃSKIEGO

W ubiegłych latach we współpracy z Parafią  Prawosławną pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy prowadziliśmy warsztaty poświęcone nauce podstaw języka cerkiewnosłowiańskiego. Zajęcia prowadzone były przez wybitnego znawcę i wielbiciela tego języka ks. Stanisława Stracha z Parafii Prawosławnej pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy.

Warsztaty obejmowały sześć spotkań, podczas których uczestnicy poznawali m.in. historię języka, uczyli się alfabetu, pisania i czytania, poznawali teksty i pieśni liturgiczne. Warsztaty były bezpłatne. Organizatorzy zapewnili wszystkie pomoce naukowe oraz potwierdzali zaświadczenie o udziale w warsztatach. 

Stanisław Strach (Batiuszka Eustachy Strach) ur. 1957 w Krakowie,  jest wybitnym znawcą i miłośnikiem języka cerkiewnosłowiańskiego. Ojciec Strach ukończył seminarium w Jabłecznej. Najdłużej posługiwał parafii Narojki. Był także proboszczem rosyjskich parafii prawosławnych w Niemczech. Od 1996 roku współpracuje z „Przeglądem prawosławnym”.

Stanisław Strach jest autorem:

Gramatyka języka cerkiewnosłowiańskiego

Szkolny słownik języka cerkiewnosłowiańskiego

Składnia języka cerkiewnosłowiańskiego okresu nowożytnego

Podręczny słownik cerkiewnosłowiańsko-polski

Szkolny słowniczek cerkiewnosłowiańsko-polski

Krótka gramatyka języka cerkiewnosłowiańskiego

oraz kilkunastu tłumaczeń i opracowań.

 

 

 Święci Cyryl i Metody dali Słowianom pismo

 

Cerkiewnosłowiański to literacki i liturgiczny język używany w cerkwi prawosławnej. Wywodzi się od języka praindoeuropejskiego, na podstawie którego tysiąc lat przed naszą erą zaczęła się formować prasłowiańska grupa etniczno-językowa. Z niej wywodzą się współczesne języki zachodnio słowiańskie (m. in. polski, czeski, słowacki), wschodniosłowiańskie (rosyjski, ukraiński, białoruski) oraz południowosłowiańskie (serbochorwacki, słoweński, bułgarski i macedoński).

W IX wieku na bazie południowosłowiańskiego dialektu sołuńskiego powstał język staro-cerkiewnosłowiański. Ojcami jego piśmiennictwa byli święci Cyryl i Metody, duchowni bizantyńscy, którzy prowadzili misje na Morawach i terenach dzisiejszej południowo-wschodniej Polski. Misja chrystianizacyjna wymagała by do liturgii wprowadzić język nowych wyznawców, w tym przypadku język słowiański. Z upływem czasu w wyniku podziału terenów na oddzielne prowincje zaczęły wyodrębniać się pojedyncze odmiany języka cerkiewnosłowiańskiego. Język ten ograniczał się do roli sakralnej. Do czasu siedemnastowiecznej reformy kościelnej patriarchy Nikona opracowano reguły pisowni oraz zasady gramatyczne, normalizując słowotwórstwo i ujednolicając teksty. Na tej podstawie narodził się nowo-cerkiewnosłowiański, który dziś jest prawosławnym językiem liturgicznym słowiańskich Cerkwi.

Język cerkiewnosłowiański ma wyjątkowe znaczenie dla studiów slawistycznych oraz badań nad językami słowiańskimi. Jest on najstarszą utrwaloną fazą w rozwoju języków słowiańskich.

Dla słowiańskich Cerkwi język cerkiewnosłowiański ma wyjątkowe znaczenie. W sposób nieskażony oddaje treść greckiego oryginału Nowego Testamentu oraz teologiczną myśl Ojców Kościoła. Język ten integruje narody słowiańskie oraz charakteryzuje się głębią duchowości, a swoją estetyką współgra z oprawą prawosławnych nabożeństw.

 

 

 

    Modlitwa Ojcze Nasz w języku cerkiewnosłowiańskim