HOME

W judaizmie Śmierć jest mistycznym aktem przejścia z jednego stanu do drugiego. Spokój zmarłego w nowym stanie ma zapewnić pochówek w ziemi przeznaczonej na cmentarz żydowski.

Cmentarz jest miejscem nieczystym, kalającym, więc należy odwiedzać go jak najrzadziej, najkrócej. W judaizmie nie ma jednego, określonego dnia, w którym odmawia się modlitwy za wszystkich zmarłych przodków. Należy odwiedzić grób bliskiej osoby: gdy spotka nas nieszczęście lub w krytycznym dla nas czasie (choroba, brak pracy). Także siódmego, trzydziestego dnia i w rok po pogrzebie; w dni pamięci o tragediach ludu Izraela (czyli postach w Tisza be Aw), przed świętami Nowego Roku, w erew Rosz Chodesz, w dzień przed rozpoczęciem miesięcy Nissan i Elul. Można odwiedzić grób w ciągu kilku w/w dni, można tylko jeden raz. Nie powinno się chodzić na cmentarz w Chol HaMoed (pół-święta w okresie Pesach i Sukkot) i w święto Purim. Nie wolno wchodzić na cmentarz w okresie świąt w tym oczywiście w czasie Szabatu.

Przy okazji odmawiania modlitw wspominkowych na cmentarzu, zwykle składa się pod kamykiem tzw. kwitłech, suplikę do Boga, mając nadzieję że nasz przodek zaniesie prośbę do Wiekuistego. Tolerowanym jest składanie kwiatów, ale w wielu gminach żydowskich uważa się to za nietakt.

W judaizmie uważa się, że ważniejszym od formalnego odmawiania modlitwy za zmarłych są w tej intencji: studia Biblii, dobre uczynki, dawanie pieniędzy dla potrzebujących, gdyż to „wznosi jeszcze wyżej duszę” zmarłej osoby nam bliskiej.

Jerzy Kichler