admin 
Niedziela Oculi* – 3. Niedziela Pasyjna
I Krl 19, 1-8
Niedziela Oculi, której nazwa zaczerpnięta jest z Psalmu 25, wzywa nas do zwrócenia swych oczu w stronę Pana. Hasło zaś rozpoczętego właśnie tygodnia zwiastuje słowo Jezusa: Żaden, który przyłoży rękę do pługa i ogląda się wstecz, nie nadaje się do Królestwa Bożego (Łk 9).
Niedziela Reminiscere* – 2. Niedziela Pasyjna
Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane, I chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności. A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, Także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej dziękczynienie. Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym. (…) Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości.
Ef 5,1-81
Efezjanie – członkowie zboru w portowym mieście na terenie dzisiejszej Turcji. Z jakiego powodu to właśnie do nich apostoł Paweł napisał najbardziej teologicznie rozbudowany list Nowego Testamentu? Jak to się stało, że to oni stali się adresatami całego katalogu cnót i wad, które do dziś mogą wprawiać w zakłopotanie i poczucie wstydu? Wystarczy przeczytać tylko czwarty oraz piąty rozdział i – jestem przekonany – większość znajdzie coś, z czym ma albo miał w życiu problem.
Niedziela Invocavit* – 1. Niedziela Pasyjna
Niechaj nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy ani sam nikogo nie kusi. Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą; potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.
Jk 1, 13-15
Słowo „pokusa” nie wywiera dziś wielkiego wrażania na ludziach, nawet na chrześcijanach. Dzieciom kojarzy się z filmami Disneya, gdzie aniołek z diabełkiem lubią usiąść człowiekowi na ramionach i szeptać do uszu, przekonując do swoich racji. Z reguły człowiek ulega diabełkowi, przez co wpada w tarapaty, ale one z reguły bywają zabawne i wszystko dobrze się kończy. W tym duchu, na pytanie „Co czynić, gdy człowieka dręczy pokusa?” można odpowiedzieć – Ulec jej i ma się ją z głowy.
Niedziela Przedpostna
Iz 58, 1-11
Stanęliśmy dziś na progu okresu Pasyjnego, lub jak niektórzy mówią, Wielkiego Postu. Najbliższa środa to Popielec – dzień pokuty i modlitwy. Już teraz zapraszam wszystkich na wieczorne nabożeństwo.
2. Niedziela przed Postem
Bogobojna niewiasta Lidia
Dzisiejsza niedziela przynosi z sobą tekst biblijny z dziejów Apostolskich z rozdziału 16, mówiący o spotkaniu ap. Pawła z Lidią, z miasta Tiatyry, sprzedawczynią purpury, której Pan otworzył serce.
Niedziela Septuagesimae
Cóż tedy powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Bynajmniej. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce, przywodzi do zatwardziałości. A zatem, powiesz mi: Czemu jeszcze obwinia? Bo któż może przeciwstawić się jego woli? O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem? Czy powie twór do twórcy: Czemuś mnie takim uczynił? Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły ulepić jedno naczynie kosztowne, a drugie pospolite?
Rz 9,14-16, 18-21
Niewiele jest w protestantyzmie problemów budzących takie kontrowersje, jak sprawa wolności woli względem Boga oraz zbawienia. Bo jak pogodzić działanie Bożej łaski – niezależnej od człowieka – z twierdzeniem, że część ludzi zostanie zbawionych, a część potępionych? Chciałoby się zaprotestować. Gdzie tu sprawiedliwość? Czy nie wszyscy ludzie są równi? Dlaczego Bóg jednych wybiera, a innych odrzuca?
Ostatnia niedziela po Epifanii
Oznajmiliśmy wam moc i powtórne przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, nie opierając się na zręcznie zmyślonych baśniach, lecz jako naoczni świadkowie jego wielkości. II P 1,16
Piotr przekazuje tu swoim czytelnikom poselstwo odnoszące się do mocy zwiastowania powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa. Celem jego listu jest utwierdzenie wszystkich w przekonaniu, że to nie są zręcznie zmyślone baśnie, lecz poselstwo, które on, jako naoczny świadek, jest uprawniony zwiastować. To swoje prawo opiera na tym, że razem z Jezusem przebywał na Górze Przemienienia i widział tam Jego chwałę i słyszał przemawiający do Niego głos Boga.
4. Niedziela po Epifanii
Potem wspomniał Bóg na Noego i na wszystkie zwierzęta, i na wszystko bydło, które było z nim w arce, i sprawił, że powiał wiatr po ziemi, i wody zaczęły opadać. Zamknęły się źródła otchłani i upusty nieba i ustał deszcz z nieba. Z wolna ustępowały wody z ziemi i wody zaczęły opadać po upływie stu pięćdziesięciu dni. I osiadła arka w siódmym miesiącu, siedemnastego dnia tego miesiąca, na górach Ararat. A wody nadal opadały aż do dziesiątego miesiąca. W miesiącu dziesiątym, pierwszego dnia tego miesiąca, ukazały się szczyty gór. Po czterdziestu dniach otworzył Noe okno, które uczynił. I wypuścił kruka, który wylatywał i wracał, aż wyschły wody na ziemi. Potem wypuścił gołębicę, aby zobaczyć, czy opadły wody z powierzchni ziemi. Ale gołębica nie znalazła niczego, gdzie by mogła osiąść i wróciła do niego do arki, bo wody były na powierzchni całej ziemi. I wyciągnął rękę, pochwycił ją i wniósł ją do siebie do arki. Poczekawszy jeszcze następne siedem dni, znów wypuścił gołębicę z arki. Gołębica wróciła do niego pod wieczór, trzymając w dziobie zerwany świeży liść z drzewa oliwnego. I poznał Noe, że wody na ziemi opadły. I poczekał jeszcze następnych siedem dni, i wypuścił gołębicę, ale ona już nie wróciła do niego.
1 Mż 8, 1-12
Wielkie historie nigdy nie umierają, na przykład ta o potopie i Arce Noego, jednaz najpotężniejszych i najgłębiej zakorzenionych w ludzkiej podświadomości opowieści starotestamentowych. W oparciu o biblijny przekaz powstały liczne legendy, dzieła malarskie i literackie, a współcześnie także filmy i projekty futurystyczne.
3. Niedziela po Epifanii
Kościół Ewangelicki rozważa dziś tekst biblijny z Dziejów Apostolskich opowiadający o historii nawrócenia setnika rzymskiego Korneliusza. (Dz 10)
Zaprosił on przez posłańców apostoła Piotra, by głosił mu Ewangelię. Pragnie ją poznać. Wie, że najprawdziwiej zabrzmi ona z ust tego, który osobiście był z Jezusem. Piotr zaś uświadamia sobie teraz, że każdy naród i każde plemię potrzebuje zwiastowania o Jezusie Chrystusie. Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje. A konsekwencją tego jest chrzest całego domu Korneliusa i przyjęcie do zboru Jezusa Chrystusa setnika i wszystkich, którzy z nim mieszkali.
2. Niedziela po Epifanii
Nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe. Miłość niech będzie nieobłudna. Brzydźcie się złem, trzymajcie się dobrego. Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku, W gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie, W nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali; Wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność. Błogosławcie tych, którzy was prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie. Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi. Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.
Rz 12,2,9-16