Jitro – Szemot (Księga Wyjścia) 18:1 – 20:23
Kolejna przejmująca scena z Biblii: spotkanie z Kapłanem – gojem, potem wspinaczka Mojżesza na górę Synaj, by otrzymać Aseret ha-Diwot – Dziesięć Przykazań. Zatrzymajmy się na tym tekście. W wierszu 18:16 czytamy: „I pouczam o bezwzględnych nakazach Boga i Jego Torze” (tłum. Tora Pardes Lauder), czyli Mojżesz otrzymał od Boga całą Torę – Pięć Ksiąg Mojżeszowych, nie tylko Dekalog.
Według mnie Tora jest zwojem, którego tekst wyznacza istotę bycia Żydem. Zwój ten zawiera 613 przykazań. Dla mnie najważniejszymi są: Szma Israel, Adonaj Elochejnu, Adonaj Echad – Bóg jest naszym Bogiem, Bóg jest jeden jedyny. Wynika z tego, że Żyda konstytuują dwa czynniki: Szma Israel – przynależność do Ludu Izraela, przynależność, którą można uzyskać jedynie przez dziedziczenie z pokolenia na pokolenie oraz Adonaj Echad, czyli wiara w Jednego i Jedynego Boga, wiara w Słowo Objawione, w Torę, w każą jej literę.
W każdej Synagodze znajduje się Święta Arka, w której są przechowywane zwoje Tory, której czytanie stanowi centrum liturgii w Domu Modlitwy. Synagoga bez Tory jest tylko zabytkiem budownictwa sakralnego, w której organizować można koncerty, przedstawienia teatralne itp.
Pomimo wewnętrznych, nieformalnych różnic w judaizmie, pomimo tego, że mieszkamy w różnych krajach, jesteśmy jedną rodziną, skupioną wokół synagog, w których w tym samym tygodniu, niezależnie od położenia geograficznego i wynikających z tego różnic czasowych, czyta się w Szabat dokładnie ten sam fragment Tory. To właśnie jest cudem. Dlatego mówimy: Am Israel haj – naród Izraela żyje, trwa.