Niedawno dokonaliśmy wyborów władz na różne stopnie zarządzania regionem i miastem. Media zwykle skupiają się na ideologii, przynależności kandydatów do władz wykonawczych do określonych partii. Ludzie częściej kierują się motywami ekonomicznymi. Nic się nie zmieniło od trzech tysięcy lat, to jest od przybycia Jakuba z rodziną do Józefa, zarządcy Egiptu.
Pocieszcie, pocieszcie mój lud! – mówi wasz Bóg. O ty, który niesiesz dobrą nowinę na wysoką górę, podnieś głos z mocą; podnieś głos swój, nie bój się. Iz 40,1.9
Poprzedni Szabat nazywał się Nechamu, Szabat pocieszenia. Obchodzony był po trzech tygodniach żałoby, które mają kulminację w poście Tisza be-Aw.
Kraj leżący pomiędzy półwyspem Synaj, Jordanią i wzgórzami Golan jest od tysiącleci jednym z centrów, wokół których toczy się historia świata. Ta ziemia została zasiedlona przez Izraelitów ponad 3260 lat temu po zwycięstwie nad Kanaanitami. Królestwo Izraelitów przeżywa rozkwit za króla Salomona, wówczas rozciąga na północy daleko za linię Jordanu. Potem państwo Salomona dzieli się na Izrael i Judę, ta ziemia jest kolejno podbijana i odbijana przez Asyryjczyków, Babilończyków i Egipcjan, ostatecznie, po rewolucji wywołanej przez Żydów, pogańscy Rzymianie pacyfikują całą Palestynę w 70 roku wspólnej ery. Muzułmanie zdobywają Jerozolimę 638 roku, by potem z przerwami na zdobycze chrześcijańskich krzyżowców utrzymać Palestynę do 1917, gdy to Brytyjczycy zdobywają Jerozolimę. Po wojnie arabsko-żydowskiej Palestyna zostaje podzielona pomiędzy Żydów i Arabów. Obecne granice pomiędzy Państwem Izrael i Autonomią Palestyńską zostają ustalone w 1994 w drodze pokojowego procesu.
Komentarz Balak
W paraszy tej Król Moabitów Balak zaangażował nie-Żyda, proroka Balaama, by ten rzucił klątwę na Żydów. Fascynującym jest pytanie: dlaczego chciał to zrobić i kim był nieżydowski prorok? Lecz pragnę skupić się raczej na bardziej zadziwiającej kwestii – jak to się stało, że Balaam miast rzucić klątwę, pobłogosławił Żydów?
Tradycją żydowską jest czytanie Mądrości Praojców (Pirke Awot) w czasie popołudni szabatowych, wypadających pomiędzy obchodzonym w czerwcu świętem Szawuot, a wrześniowym świętem Rosz HaSzana.
Parasza na bieżący tydzień jest opowieścią o buncie Koracha (Korach-BaMidbar – Liczb 16:1-32).
Parasza Szelah Lecha
Księga Liczb w rozdziale 13. mówi o sytuacji Izraelitów przed wejściem do Ziemi Kanaan:
Odezwał się znowu HaSzem do Mojżesza tymi słowami: Poślij ludzi, aby zbadali kraj Kanaan, który chcę dać synom Izraela. Wyślecie po jednym z każdego pokolenia ich przodków, tych wszystkich, którzy są w nich książętami.*
Mojżesz wysłał dwunastu szpiegów, reprezentantów dwunastu plemion Izraela. Wrócili do zgromadzenia po czterdziestu dniach z ogromnym kiścią winogron, dźwiganą przez nich na kiju.
Góra Synaj znajduje się na środku pustyni. Nawiązując do Bereszit 1:2 trzeba powiedzieć, że pustynia jest pustkowiem (tohu) i bezkształtem (wohu). W tym fragmencie biblijnym nie zostaje ukazana wspaniała cywilizacja, niezwykła flora czy fauna. To raczej pustkowie.
Parsza Naso (Księga Liczb 4:21-7:89)
W rozdziale 6:22 – 26 czytamy o chyba najbardziej znanej biblijnej modlitwie: „Błogosławieniu Kapłańskim”. Składa się ono z trzech błogosławieństw:
- Niech cię Pan błogosławi i strzeże;
- Niech Pan rozpromieni swe oblicze nad tobą, niech obdarzy cię łaską;
- Niech Pan zwróci swe oblicze ku tobie i niech cię obdarzy pokojem;*
Parsza Bamidbar (Księga Liczb 1:1 – 4:20) rozpoczyna się szczegółowym opisem ustalania liczby Żydów w drugim roku po wyjściu z Egiptu.
Wiedza o tym, ile osób jest w danym społeczeństwie, skąd oni są, ich powiązania rodzinne, zdolność do służby wojskowej i miejsce zamieszkaniaa, jest bardzo ważna dla rządzenia daną społecznością. Każda społeczność, zarówno żydowska jak i nie-żydowska, chce posiąść tę wiedzę.