Parsza Bechukotaj – Księga Vayikra (Kapłańska) 26:3-27:34
Będę chodził wśród was, będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem* (Kpł 26:11)
jest wersetem, do którego odwołuję się, gdy mam poczcie osamotnienia, pustki. Mogę ją wypełnić czytając pełne namiętności słowa „Szir haSzirim” o miłości, będącej relacją między człowiekiem i Bogiem. Pozwolę sobie dodać kilka zdań z prac moich ulubionych myślicieli.
W judaizmie wierzymy, że każdy zasługuje na szansę.
By to się stało, wszyscy musimy mieć zaspokojone podstawowe potrzeby życiowe. Bez wystarczających środków finansowych na zapewnienie sobie pożywienia i dachu nad głową, możemy stać się niedożywieni i chorzy, a wtedy jesteśmy pozbawieni szansy na uczciwe współzawodnictwo w świecie.
Parsza Emor – Księga Vayikra (Kapłańska) 21-24
W Księdze Kapłańskiej, w rozdziale 23:2, czytamy
„Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte (dosłownie: święta, moadim) Pana, na które będziecie wzywać ich zawołaniami świętymi (w oryginale mikraej kodesz), to są moje czasy święte! (i tutaj znowu w oryginale moadim).
Dalej są wymienione święta, jakże ważne w żydowskim kalendarzu, z których najważniejszym jest Szabat.
Czytanie z Tory bieżącym tygodniu nazwane jest Kediszim. „Kadosz” to po hebrajsku „świętość”, co jest związane z treścią rozdziału 19 Księgi Levitikus, a który nazywany jest „rozdziałem o świętości”. Jest w nim wiele pouczeń o tym, jak można być świętym, i o tym, że Żydzi powinni być święci.
Parsza Kedoszim – Księga Vayikra (Kapłańska) 19:1-20:7
Parasza Kedoszim jest zbiorem bardzo wielu nakazów i zakazów. Najmniej znanym jest zakaz noszenia ubrania utkanego z dwóch rodzajów nici. Ten zakaz nazywany jest „szatnez”. Obecnie ma zastosowanie przy wykonywaniu odzienia dla celów liturgicznych: talitim – chusty modlitewnej i białego, obszernego kaftana ubieranego podczas wieczerzy Paschalnej, świąt Nowego Roku i Jom Kippur. Ten zakaz ma kierować naszą uwagę na modlitwę, a w czasie Sederu na tekst opowieści o wyjściu Żydów z Egiptu – Hagady szel Pesach. Odmawianie tych modlitw nie może być pomieszane z rozmowami o trywialnych, codziennych sprawach.
W nocy, w poniedziałek my, Żydzi, zaczynamy święto naszej wolności – Pesach. Byliśmy niewolnikami w Egipcie i staliśmy się żydowskim narodem, który otrzymał Torę (Pięcioksiąg Mojżesza) i osiedlił się w Izraelu. Ale nasza wolność jest świętowana w sposób, który może się wydawać dziwny. Przez osiem dni (siedem w Izraelu), jemy macę i powstrzymujemy się od spożywania chamecu (są to poddane fermentacji produkty ze zboża, takie jak chleb, alkohole wytwarzane ze zbóż itp.). Takie postępowanie jest istotą świętowania Pesach.
Parsza Mecora – Księga Vayikra (Kapłańska) 14:1-15:33
Czytany w tym tygodniu fragment Tory jest poświęcony w całości chorobie zwanej w Biblii „trądem”. Trąd może dotknąć mężczyzn i kobiety. W Torze czytamy o tym jak rozpoznawać trąd, jak go leczyć i jakie ofiary należy złożyć, gdy kapłan stwierdzi uleczenie z tej choroby. Trąd może dotknąć i domy.
I jeżeli pozwolę wystąpić pladze trądu na jakimś domu należącym do was, wtedy właściciel domu przyjdzie i oznajmi kapłanowi: Coś jakby plaga trądu na domu się ukazała. [14:35].
Z tego fragmentu Tory [14:33-14:48] wynika, że objawiona Księga, Tora doskonale znała zasady budowania domów i metody usuwania zniszczeń spowodowanych przez pleśń, bakterie itp. mogące wystąpić na murach. Dla osób, które mają małe pojęcie o budownictwie, a będą miały kłopoty związane z wystąpieniem pleśni na murach, radzę sięgnąć po Biblię i przeczytać rozdział 14. Rady w nim zawarte niewiele różnią się od współczesnych poradników, których zakup jest kosztowny.
Parsza Tazria – Księga Vayikra (Kapłańska) 12:1-13:53
W wierszu 13:2 Księgi Kapłańskiej czytamy:
„I zostanie przyprowadzony do kapłana Aarona”.
Chodzi tutaj o rozpoznanie trądu. Talmud podaje, że trąd jest wynikiem grzechu zwanego „leszon hara” (człowiek o złym języku, plotkarz, donosiciel).
Parsza Szemini – Księga Vayikra (Kapłańska) 9:1-11:47
Bez wątpienia kaszrut jest jednym z pojęć, które definiują Żyda i judaizm. Wiele z przepisów dotyczących kaszrutu zawartych jest w dzisiejszej parszy.
W tym tygodniu czytamy o przykazaniu mówiącym, że ssaki muszą mieć rozszczepione racice i przeżuwać pokarm; ryby muszą mieć płetwy i łuski oraz że można spożywać tylko określone gatunki ptaków. Z parszy Vayikra Żydzi dowiadują się, że nie wolno im jeść wieprzowiny ani królika, krewetek ani krabów, orłów ani sępów. Ale nie znamy przyczyny, dla której mamy przestrzegać tych przykazań.
W najbliższą sobotę wieczorem i niedzielę rano (czternastego dnia miesiąca Adar I), w święto Purim, Żydzi czytają głośno Księgę Estery, która jest niezwykłym tekstem, będącym mistrzowskim połączeniem romansu, dramatu i ruletki. Nie jest to „science fiction”, ale tekst, który można nazwać beletrystyką biblijną. Wierzymy, że to wydarzyło się w połowie I tysiąclecia p.n.e., a przez tysiące lat ta Księga była apelem o zachowanie godności i zimnej krwi w sytuacji, gdy Żydom groziło realne ludobójstwo.