Parsza Vayikra – Księga Vayikra (Kapłańska) 1:1 – 5:26
W tym tygodniu parsza rozpoczyna się interesującymi słowami. Czytamy (Kpł 1:2)
„Kiedy istota ludzka pośród was przyniesie ofiarę Wiekuistemu: z bydła, rogacizny i trzód, powinieneś złożyć twoją ofiarę” (1).
Wydaje się to poleceniem złożenia ofiar z naszych zwierząt.
Pekudei-Szekalim – Szemot (Księga Wyjścia) 38:19-40-38
W tym tygodniu kończymy czytanie Księgi Wyjścia. „Wędrująca Świątynia” jest gotowa, arcykapłan i kapłani ubrani w odpowiednie szaty i namaszczeni olejkami, koszty budowy podliczone. Można ruszać dalej. Pytanie: a gdzie jest wówczas Bóg?
Vajakchel – Szemot (Księga Wyjścia) 35:1 – 38:20
W tym tygodniu kontynuowany jest opis Miszkan, inaczej Tabernakulum. W tej parszy Izraelici wypełniają polecenie Boga „zbierzcie od siebie daninę”* (25:2), aby budować Wędrującą Świątynię. Nie każdy spełnia przykazanie opisane w tym tekście. Ofiarę na budowę Wędrującej Świątyni (35:5) oddają jedynie ci, którzy są „szczodrobliwego serca”
Ki Tisa – Szemot (Księga Wyjścia) 30:11-34:35
W tej parszy Bóg nakazuje m.in. zbudowanie kadzi z brązu, by Aaron i synowie obmywali swe ręce i nogi przed wejściem do – jak pięknie tłumaczy nazwę Świątyni na pustyni rabin Pecaric – „Namiotu Wyznaczonych Czasów”.
Ki Tisa – Szemot (Księga Wyjścia) 30:11-34:35
Nazwa tej porcji cotygodniowego czytania Tory pochodzi od początkowych słów wiersza 12 rozdziału 30 –
„Gdy będziesz”: Gdy będziesz liczyć Izraelitów, by dokonać spisu, każdy przy spisie złoży za swe życie okup Panu, aby nie spadło na nich nieszczęście. To zaś winni dać podlegli spisowi: pół sykla według wagi przybytku, czyli dwadzieścia ger za jeden sykl; pół sykla na ofiarę Panu. Każdy podległy spisowi z synów Izraela, mający dwadzieścia i więcej lat, złoży tę ofiarę Panu. Bogaty nie będzie zwiększał, a ubogi nie będzie zmniejszał wagi pół sykla, aby złożyć ofiarę Panu na przebłaganie za swe życie. A wziąwszy te pieniądze jako przebłaganie od Izraelitów, obrócisz je na służbę w Namiocie Spotkania, i będą one na pamiątkę Izraelitom przed Panem jako ofiara zadośćuczynienia za ich życie.
Teruma-Tecawe – Szemot (Księga Wyjścia) 25:1-30:10
Dwa fragmenty Tory w tym tygodniu: Teruma i Tecawe czyta się razem, co wynika z potrzeby zamknięciu czytań na każdy tydzień w ciągu roku kalendarzowego. Ponieważ w święta i posty czytane są fragmenty dotyczące tych obrzędów, niektóre z 54 paraszy – fragmentów, są łączone. Całe czytanie poświęcone jest elementom znajdującym się w Ha-Miszkan („ha” to rodzajnik określony, czyli HaMiszkan znaczy: ten jeden jedyny Miszkan), czyli Świątyni, która towarzyszyła Izraelitom podczas ich wędrówki przez pustynię.
Miszpatim – Szemot (Księga Wyjścia) 21:1- 24:18
Jest to fragment stanowiący 1/54 Pięcioksięgu Mojżesza czytanego w cyklu rocznym. Wymienionych jest w nim wiele „micwot”, czyli nakazów pozytywnych i negatywnych, dotyczących wielu dziedzin życia. Dotyczą one prawa karnego i cywilnego (rzeczowego), rodzinnego, wiele z nich to nakazy moralne i etyczne. Liczne, chociaż podane są w sposób prosty, współcześnie są rzadko stosowane np. 23:1
„Nie będziesz rozgłaszał fałszywych informacji i nie podasz ręki niesprawiedliwemu, by świadczyć na korzyść bezprawia (wiersz 23:5); jeśli zobaczysz, że osioł twego wroga upadł pod swoim ciężarem, nie pozostawisz go, ale razem z nim przyjdziesz mu z pomocą”.
W czasach współczesnych nie stosuje się przepisów dotyczących niewolników (dzięki Ci Boże).
Jitro – Szemot (Księga Wyjścia) 18:1 – 20:23
Kolejna przejmująca scena z Biblii: spotkanie z Kapłanem – gojem, potem wspinaczka Mojżesza na górę Synaj, by otrzymać Aseret ha-Diwot – Dziesięć Przykazań. Zatrzymajmy się na tym tekście. W wierszu 18:16 czytamy: „I pouczam o bezwzględnych nakazach Boga i Jego Torze” (tłum. Tora Pardes Lauder), czyli Mojżesz otrzymał od Boga całą Torę – Pięć Ksiąg Mojżeszowych, nie tylko Dekalog.
Beszalach – Szemot (Księga Wyjścia) 13:17 – 17:16
Czytających ten fragment Tory poraża jeden z największych i najciekawszych cudów, jakich dokonał Bóg: przejście Izraelitów przez Morze i zatopienie wrażych wojsk egipskich (Wj 14:26-31). Obok wielkich, cudownych wydarzeń, warto jednak spojrzeć na zwykłe, ludzkie zachowania.
Bo – Szemot (Księga Wyjścia) 10:1-13:4
Ten fragment Tory zawiera kilka micw, to znaczy przykazań, których mają przestrzegać Żydzi. W opisie Wyjścia narodu Izraela z Egiptu, spowodowanego cudami Boga, jest doświadczenie uwolnienia z niewoli, ze stanu upodlenia, a przede wszystkim – zakazu wyznawana swojej wiary i odbywania ceremonii z tym wyznaniem związanych, prawo do wolności, możliwości decydowania samemu o swoim losie, wyznawania swojej religii. Nie oznacza na wolności typu „róbta co chceta”! Przeciwnie, już od pierwszej nocy po wyjściu z Egiptu, Bóg zaostrzył dietę – przez osiem dni Izraelici mogli jeść tylko chleb bez zaczynu, sucharki. Pod górą Synaj Bóg objawił im swoje Prawo w kilku Kodeksach: Kodeksie Karnym, Kodeksie Postępowania Cywilnego, Prawie Rodzinnym i kilku innych kodeksach dotyczących m.in. podatków czy diety. Zawarł to w jednym zdaniu: Nie rób drugiemu tego, czego sam nie chcesz doświadczać.