admin 
Parsza Vayikra – Księga Vayikra (Kapłańska) 1:1 – 5:26
W tym tygodniu parsza rozpoczyna się interesującymi słowami. Czytamy (Kpł 1:2)
„Kiedy istota ludzka pośród was przyniesie ofiarę Wiekuistemu: z bydła, rogacizny i trzód, powinieneś złożyć twoją ofiarę” (1).
Wydaje się to poleceniem złożenia ofiar z naszych zwierząt.
Pekudei-Szekalim – Szemot (Księga Wyjścia) 38:19-40-38
W tym tygodniu kończymy czytanie Księgi Wyjścia. „Wędrująca Świątynia” jest gotowa, arcykapłan i kapłani ubrani w odpowiednie szaty i namaszczeni olejkami, koszty budowy podliczone. Można ruszać dalej. Pytanie: a gdzie jest wówczas Bóg?
Vajakchel – Szemot (Księga Wyjścia) 35:1 – 38:20
W tym tygodniu kontynuowany jest opis Miszkan, inaczej Tabernakulum. W tej parszy Izraelici wypełniają polecenie Boga „zbierzcie od siebie daninę”* (25:2), aby budować Wędrującą Świątynię. Nie każdy spełnia przykazanie opisane w tym tekście. Ofiarę na budowę Wędrującej Świątyni (35:5) oddają jedynie ci, którzy są „szczodrobliwego serca”
Ki Tisa – Szemot (Księga Wyjścia) 30:11-34:35
W tej parszy Bóg nakazuje m.in. zbudowanie kadzi z brązu, by Aaron i synowie obmywali swe ręce i nogi przed wejściem do – jak pięknie tłumaczy nazwę Świątyni na pustyni rabin Pecaric – „Namiotu Wyznaczonych Czasów”.
Ki Tisa – Szemot (Księga Wyjścia) 30:11-34:35
Nazwa tej porcji cotygodniowego czytania Tory pochodzi od początkowych słów wiersza 12 rozdziału 30 –
„Gdy będziesz”: Gdy będziesz liczyć Izraelitów, by dokonać spisu, każdy przy spisie złoży za swe życie okup Panu, aby nie spadło na nich nieszczęście. To zaś winni dać podlegli spisowi: pół sykla według wagi przybytku, czyli dwadzieścia ger za jeden sykl; pół sykla na ofiarę Panu. Każdy podległy spisowi z synów Izraela, mający dwadzieścia i więcej lat, złoży tę ofiarę Panu. Bogaty nie będzie zwiększał, a ubogi nie będzie zmniejszał wagi pół sykla, aby złożyć ofiarę Panu na przebłaganie za swe życie. A wziąwszy te pieniądze jako przebłaganie od Izraelitów, obrócisz je na służbę w Namiocie Spotkania, i będą one na pamiątkę Izraelitom przed Panem jako ofiara zadośćuczynienia za ich życie.
Paulini na niedzielę 1 lutego
Dopóki Jezus nie wszedł do tego domu modlitwy, nikt nawet nie przeczuwał, że wśród modlących jest opętany. Również sam opętany nie wiedział, że ma tak „pobożnego” demona! Gdy Jezus wszedł do wnętrza, duch nieczysty zaczął wołać, krzyczeć, zachowywać się głośniej niż inni.
Teruma-Tecawe – Szemot (Księga Wyjścia) 25:1-30:10
Dwa fragmenty Tory w tym tygodniu: Teruma i Tecawe czyta się razem, co wynika z potrzeby zamknięciu czytań na każdy tydzień w ciągu roku kalendarzowego. Ponieważ w święta i posty czytane są fragmenty dotyczące tych obrzędów, niektóre z 54 paraszy – fragmentów, są łączone. Całe czytanie poświęcone jest elementom znajdującym się w Ha-Miszkan („ha” to rodzajnik określony, czyli HaMiszkan znaczy: ten jeden jedyny Miszkan), czyli Świątyni, która towarzyszyła Izraelitom podczas ich wędrówki przez pustynię.
Miszpatim – Szemot (Księga Wyjścia) 21:1- 24:18
Jest to fragment stanowiący 1/54 Pięcioksięgu Mojżesza czytanego w cyklu rocznym. Wymienionych jest w nim wiele „micwot”, czyli nakazów pozytywnych i negatywnych, dotyczących wielu dziedzin życia. Dotyczą one prawa karnego i cywilnego (rzeczowego), rodzinnego, wiele z nich to nakazy moralne i etyczne. Liczne, chociaż podane są w sposób prosty, współcześnie są rzadko stosowane np. 23:1
„Nie będziesz rozgłaszał fałszywych informacji i nie podasz ręki niesprawiedliwemu, by świadczyć na korzyść bezprawia (wiersz 23:5); jeśli zobaczysz, że osioł twego wroga upadł pod swoim ciężarem, nie pozostawisz go, ale razem z nim przyjdziesz mu z pomocą”.
W czasach współczesnych nie stosuje się przepisów dotyczących niewolników (dzięki Ci Boże).
XXXIII Niedziela po Pięćdziesiątnicy
Łk 19, 1-10
Święty Cyryl z Aleksandrii zwraca nasze oczy wiary na ewangeliczną scenę, w której majętny celnik żydowski Zacheusz, pragnąc ujrzeć Mesjasza otoczonego przez tłum mieszkańców Jerycha, wspiął się na drzewo figowca – jednak nie tylko dlatego, że był małego wzrostu, ale i małego ducha, gdyż chciwość przesłoniła mu oblicze Boga. Pyta więc święty Hieronim: Jak bogaty Zacheusz może wejść do królestwa niebieskiego? (por. Mt 19, 23). Święci Ojcowie zgodnie stwierdzają, że Zacheusz nie mógł dokonać duchowego oglądu Chrystusa inaczej niż wspinając się po sykomorze ponad to, co ziemskie, ludzkie, grzeszne. Psalm 78 mówi nawet, że owoce tego drzewa, symbolizującego tu Prawo Mojżeszowe, stanowiły codzienne pożywienie dla Izraela– jednak radosny Zacheusz, w poszukiwaniu wiecznotrwałego drzewa życia, schodzi pośpiesznie z sykomory na wezwanie Chrystusa, który – jak opisuje Święta Ewangelia – chce się zatrzymać w jego domu albo po prostu w jego sercu.
XXXII Niedziela po Pięćdziesiątnicy
Wigilia Święta Teofanii naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa – Chrztu Pańskiego
Mk 1, 1-8
Gdy w Jordanie ochrzczony zostałeś, Panie, jawnym się stało uwielbienie Trójcy, głos Rodziciela zaświadczył bowiem o Tobie, umiłowanym Cię Synem nazywając, i Duch w postaci gołębicy potwierdził słów tych pewność. Objawiający się Chryste Boże i świat oświecający, chwała Tobie! – w słowach dzisiejszego troparionu zawiera się pełne streszczenie natchnionego świadectwa Ewangelisty o wypełnieniu się mesjańskiego proroctwa (por. Iz 42, 1; Ps 2, 7; Pwt 4, 12; J 1, 31-34) poprzez święte zanurzenie Jezusa Chrystusa, otwierające zbawienną drogę wiodącą przez Jordan (Iz 8, 23).