admin

II Niedziela Wielkiego Postu 16.03.2014

Cyprian Kamil Norwid pisał kiedyś, że nie miecz, nie tarcza – bronią Języka – lecz – arcydzieła, a Kazimierz Brodziński podkreślał, że język jest granicą świętą.

Obie te wypowiedzi kojarzą się ze słowem ewangelicznym, a mianowicie ze słowem określającym misterium, opisane w dzisiejszej Ewangelii – metamorfosis czyli przemienienie. Oto Człowiek, wcielony Syn Boży, przemienił się wobec nich czyli wobec Jego uczniów: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.

Czytaj dalej

I Niedziela Wielkiego Postu 9.03.2014

 Mt 4,1-11

CHRYSTUS ZWYCIĘŻAJĄCY W WALCE
W ostatnią środę, zwaną Popielcową, rozpoczynaliśmy czas, który jest drogą przygotowującą do Zmartwychwstania Pańskiego. Kościół jest jak matka, która pokazując cel, wskazuje równocześnie na DROGĘ – Jezusa. Człowiek ruszający w drogę musi uwzględnić fakt, że jest również szatan, który chce odwieść nas od prawdziwego celu i drogi do celu! Dlatego Jezus rozpoznając swoja misję – drogę, już na samym początku jest poddany kuszeniu.

Czytaj dalej

8. Niedziela Zwykła 2.02.2014

 Mt 6, 24-34

Dla chrześcijan każdy dzień jest nowym Zesłaniem Ducha

Orygenes 

Takim nowym Zesłaniem Ducha jest dla chrześcijan okres Wielkiego Postu, który rozpoczynamy w tym tygodniu. Dlatego tym bardziej trzeba zwrócić uwagę na natchniony tekst dzisiejszej Ewangelii, w której Jezus formułuje przynajmniej trzy wymagania i odpowiadające im postawy w życiu.

Czytaj dalej

7. Niedziela Zwykła 23.02.2014

 Mt 5,38-48

Będę świętym?
 Dzisiejsze słowo Boże koncentruje się wokół wezwania do świętości. Życzyłem niedawno komuś, żeby został świętym. Ja? Świętym? – odpowiedziała mi ta osoba. – Niemożliwe! Czy na pewno niemożliwe? Kiedy dziś słyszę słowo Boga (Kap 19,1-2): świętymi bądźcie bo Ja Jestem święty, Pan Bóg wasz, to uważam, że warto przynajmniej zastanowić się nad tym wezwaniem. Oczywiście, można dyskutować z Bogiem albo mieć inne zdanie, bo to dziś takie modne. Ale jeśli człowiek rozumie swoją drogę życia jako przymierze z Bogiem, to w przymierzu patrzy się na drugą stronę. A tu sam Bóg w życiu i passze Jezusa pokazuje, że świętość to MIŁOŚĆ.

Czytaj dalej

6. Niedziela Zwykła 16.02.2014

 Mt 5, 20-37

Orygenes w swoim komentarzu do Księgi Ezechiela pisał: Nie naśladujmy nikogo, a jeśli już chcemy kogoś naśladować, to za wzór do naśladowania postawiono nam Jezusa Chrystusa.

I właśnie On – Jezus Chrystus – dzisiaj formułuje cztery zasady:

• Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większą niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.
• Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi.
• Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.
• Wcale nie przysięgajcie (…) Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.

A zatem wsłuchujmy się w słowa Jezusa Chrystusa i naśladujmy Go!

5. Niedziela zwykła 9.02.2014

ZASOLENI CZY PRZESOLENI?

Na wielu obrazach, które pokazują Jezusa i świętych, zaznaczony jest okrąg, nimb światła, dla podkreślenia emanującej światłości. Starożytni tak zaznaczając blask światła świętości w człowieku mieli jakieś wewnętrzne poczucie, że zjednoczenie się człowieka z Bogiem czyni go świadkiem, świadectwem ŚWIATŁA BOGA. Oni naprawdę byli solą i światłem dla świata, który często jest przesłodzony albo przesolony. Są solą w oku świata, która wywołuje chęć odrzucenia.

Czytaj dalej

4. Niedziela zwykła – Ofiarowanie Pańskie 2.02.2014

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Łk 2,22-40

Życie, życie jest nowelą… śpiewa Rynkowski na początku serialu „Klan”.

A jednak według dzisiejszej Ewangelii życie jest przede wszystkim oczekiwaniem i spotkaniem: zarówno Symeon jak i prorokini Anna oczekują na małego Jezusa, a gdy się z Nim spotykają, są szczęśliwi i gotowi do odejścia.

Życie ludzkie jest podobne – oczekuje się na spotkanie z Bogiem, z Jezusem, a nastąpić ono może zarówno w akcie wiary, jak i w aktach nadziei i miłości. A potem można powiedzieć tak, jak Symeon: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju…