admin

3. Niedziela zwykła 26.01.2014

 Nawrócenie

W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy, że Jezus na początku swojej działalności wypowiada słowo o nawróceniu: Nawracajcie się! Czy to nie zaskakujące, że właśnie od tych słów nasz Zbawiciel zaczyna swoją publiczną działalność? Dzisiejsze wezwanie Jezusa do nawrócenia przychodzi do nas dzień po święcie nawrócenia Szawła z Tarsu, na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan (modliliśmy się: by Chrystus nie już był podzielony). Wspominam ten kontekst, bo on wzmacnia siłę dzisiejszego wezwania Jezusa. Słowo o nawróceniu jest zawsze intrygujące, nie dające spokoju i wzywające do jakieś reakcji. Ciekawe też, że pod wpływem tego wezwania najczęściej myślimy o zmianie moralnej – powinienem ze swego życia wykreślić kilka fajnych, ale zakazanych rzeczy. A więc mogę z tym jeszcze poczekać!?

Czytaj dalej

2. Niedziela zwykła 19.01.2014

 J 1,29-34

Św. Jan Chrzciciel ukazuje nam dzisiaj Chrystusa mówiąc: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata! W Piśmie Świętym baranek jest symbolem niewinności, jest niewinnym stworzeniem, które nie może wyrządzić krzywdy, a jedynie jej doznać. Idąc takim tokiem myślenia św. Piotr w swoim Pierwszym Liście nazywa Jezusa „Barankiem bez zmazy”, którygdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził. Chrystus jest zatem w pełnym znaczeniu tego słowa Niewinnym Barankiem.

Dzięki swojej niewinności Zbawiciel z Nazaretu nadał ludzkiemu cierpieniu sens i nową jakość. Z Jego cierpienia wypłynęło zmartwychwstanie i nadzieja zbawienia dla każdego z nas. Dziękujmy dzisiaj Chrystusowi, Barankowi Bożemu, za to, że nieustannie gładzi nasze grzechy.

2. Niedziela po Bożym Narodzeniu

Druga niedziela po Bożym Narodzeniu stawia nas wobec DIALOGU. W niedzielnej liturgii słowa usłyszeliśmy, że „na początku było Słowo” i że „Słowo wcielone wśród nas zamieszkało”. Św. Grzegorz z Nazjanzu rozważając to wyznanie św. Jana, stwierdził, że na początku musiał być dialog. Kiedy wypowiadamy słowo zakładamy, że istnieje ktoś do kogo mówię, z kim wchodzę w dialog. Jeśli „na początku było SŁOWO i Bogiem było SŁOWO”, to zakłada, że sam Bóg od początku rozpoczął dialog miłości – najpierw stwarzając piękny świat, by ostatecznie stworzyć człowieka który najpełniej odpowie na Jego dialog. Kiedy czytamy Biblię, widzimy jak Bóg szuka i wzywa człowieka do dialogu, mówi po imieniu: Adamie gdzie jesteś?

Czytaj dalej

4. Niedziela Adwentu

GOŚCINNOŚĆ
Jesteśmy już na progu Bożego Narodzenia. Zanim będziemy składać sobie życzenia i cieszyć się, że Bóg jest z nami, czwarta niedziela Adwentu chce nas zatrzymać nad faktem OCZEKIWANIA.

Czytaj dalej

3. Niedziela Adwentu

Czas oczekiwań

Święty Paweł jest egzystencjalistą, gdy pisze: Jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami z dala od Pana, albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy(2 Kor 5, 6-7).

Właśnie ta wiara przybiera postać oczekiwania na przyjście Pana, który będzie sądził żywych i umarłych i objawi swoje królestwo (2 Tm 4, 1). I właśnie okres Adwentu stanowi przypomnienie i uobecnienie takiego oczekiwania, którego głównym warunkiem i podstawowym wymaganiem jest wiara: Błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi(Mt 11, 6). Właśnie ta wiara decyduje o tym, co stanowi o wielkości człowieka i dlatego Chrystus poucza i podkreśla: Najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on czyli Jan Chrzciciel (Mt 11, 11).

Do tych wielkich zdarzeń mają także przygotować Święta Bożego Narodzenia, które przypominają pierwsze przyjście Pana w świat stworzony przez Niego i mają przygotować na drugie, ostateczne Jego przyjście.

1. Niedziela Adwentu

Można różnie patrzeć na życie, ale jedno jest pewne: Jak długo pozostajemy w ciele – jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana (2 Kor 5, 6). Żeby jednak tę pielgrzymkę uczynić możliwą do zniesienia, Bóg jako Ojciec pełen miłosierdzia, dokonuje rzeczy niezwykłej:A Słowo stało się ciałem i rozbiło namiot wśród nas (J 1, 14). I od tej pory pielgrzymujemy razem z Nim – ze Słowem Wcielonym, Jezusem.

Czytaj dalej