admin

Komentarz judaistyczny – szabat 27.02.2015

przez

10934042_861712840567946_3000488786059924837_n

Rabin Tyson Herberger na szabat 27 lutego

Czy szata czyni człowieka? Komentarz do Parszy Tecawe (Szemot/Wyjścia27:20 – 30:10)

W parszy na ten tydzień odnajdujemy ciekawy paradoks. Skupia się ona w dużej mierze na opisie Miszkanu, świątyni, która została zbudowana na pustyni. Zaskakująco dużo miejsca poświęcono w niej jednak na szczegółowe przedstawienie stroju Najwyższego Kapłana.

Modę i ubrania traktujemy z reguły jako coś błahego i materialistycznego.

Zbudowana przez Izraelitów Świątynia a wcześniej Miszkan były przejawem największej duchowości i pobożności.

Dlaczego więc tak dużo uwagi zostało poświęcone detalom?

Czytaj dalej

Komentarz judaistyczny – szabat 20.02.2015

przez

10934042_861712840567946_3000488786059924837_n

Sara Korzonkowska na szabat 20 lutego

Parsza Truma opisując, w jaki sposób zbudowana została świątynia, uczy nas też jak zbudować swój duchowy miszkan.
Fizyczny świat jest pełen zagrożeń dla świata duchowości. Świat, w którym żyjemy jest skoncentrowany na zmysłach. Jest wrogi temu, co nie przynosi wymiernej korzyści materialnej. Zbudowanie naszej duchowości, naszej wewnętrznej świątyni jest szczególnym wyzwaniem.

Czytaj dalej

Komentarz judaistyczny – szabat 13.02.2015

przez

żydowski_ogólny

Jerzy Kichler na szabat 13 lutego

Czytanie z Tory (Pięcioksięgu Mojżesza) na bieżący tydzień zawiera jeden z najbardziej kontrowersyjnych opisów w historii ludu Izraela. Jeśli uważnie przeczytamy rozdział 24 Księgi Wyjścia, interpretacja tekstu wydaje się trudna. W wierszu  17 czytamy: „.. i wstąpił na górę i był Mojżesz na górze (Synaj)”. Ale dużo wcześniej w wierszu 7 (czyli jeszcze przed wejściem Mojżesza na Górę Synaj w celu otrzymania Tory) zadziwia nas tekst „naase weniszmati”. Lud Izraela powiedział:  „uczynimy” (hebr. naase) – będziemy wykonywalimicwot, przykazania, a zaraz : „będziemy słuchali” (hebr. niszma); inaczej – „będziemy studiowali treść micwot” ( micwa (liczba mnoga – micwot) to jedno z 613 przykazań wypływających bezpośrednio z Tory, których wypełnianie  jest miłe Bogu).

Czytaj dalej

Komentarz judaistyczny – szabat 6.02.2015

przez

żydowski_rabin

Rabin Tyson Herberger na szabat 6 lutego

Parsza Jetro (Szemot/Księga Wyjścia18:1 – 20:23)

Pośród wielu perypetii, których Izraelici doświadczają podczas wędrówki z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej, ta, o której czytamy w parszy na ten tydzień, jest niewątpliwie najważniejsza. Jest to moment, w którym Haszem daje 10 przykazań.

Fragment ten jest przyczynkiem do dyskusji na wiele tematów: o tym jak judaizm traktuje przykazania jako nadane tylko Żydom (podczas gdy nie-Żydzi otrzymali od B-ga 7 przykazań noachickich), czym te przykazania różnią się od dziesięciu z Księgi Dwarim/Powtórzonego Prawa, o tym jak pozornie duża liczba przykazań została zredukowana do zaledwie dziesięciu (tradycja judaistyczna i chrześcijańska różnią się pod tym względem) i innych.

Czytaj dalej

Pierwsze zajęcia w ramach programu „Dzieciaki”

przez

Pierwsze warsztaty, tym razem poświęcone żydowskiemu świętu Purim, już za nami. W sobotę, 28 lutego grupa ponad 20 dzieciaków spotkała się w salce przy parafii  Ewangelicko-Augsburskiej i razem z opiekunką projektu p. Anną Kałużną przygotowała kukiełkowy purim szpil. Dzieci samodzielnie wykonały kukiełki – postaci z biblijnej Księgi Estery: Esterę, Mordechaja, perskiego króla Achaszwerosza, Hamana – i przedstawiły historię cudownego ocalenia narodu żydowskiego, które świętowane jest 14. i 15. dnia miesiąca Adar (w 2015 roku jest to 4 i 5 marca).

fot. Anna Kałużna

Spotkanie hierarchów we wrocławskiej Dzielnicy Wzajemnego Szacunku

przez

W lutym 2015 roku na terenie Dzielnicy Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań odbyło się niezwykłe, a zarazem symboliczne, spotkanie hierarchów Kościołów chrześcijańskich reprezentowanych w Dzielnicy oraz wrocławskiej Gminy Wyznaniowej Żydowskiej. W spotkaniu wzięli udział: ks. abp Józef Kupny – metropolita wrocławski Kościoła Katolickiego, ks. abp Jeremiasz –ordynariusz diecezji wrocławsko-szczecińskiej Kościoła Prawosławnego, ks. bp Ryszard Bogusz – do niedawna biskup diecezji wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, Aleksander Gleichgewicht – Przewodniczący Gminy Żydowskiej, oraz Stanisław Rybarczyk – Przewodniczący Zarządu Fundacji „Dzielnica Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań”, wraz z osobami towarzyszącymi.

fot. Chidusz

Zaczynem spotkania była chęć zapoznania abpa Józefa Kupnego – od niedawna metropolity wrocławskiego – z Dzielnicą Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań, jej historią, ludźmi, dokonaniami, a także projektami na przyszłość. Ważną rolę odegrała także chęć spotkania się i nawiązania bliższej, osobistej współpracy pomiędzy hierarchami w kontekście tego niezwykłego, wrocławskiego miejsca.

fot. Chidusz

Na początku wszyscy zebrani odbyli spacer istniejącą w sferze projektów ścieżką kulturową Dzielnicy, rozpoczynając go od parafii ewangelickiej i kościoła Opatrzności Bożej, następnie zwiedzili synagogę i pomieszczenia Gminy Żydowskiej, a przewodniczący Aleksander Gleichgewicht podjął gości koszernymi ciastami i kawą. Szczególną uwagę zebranych przyciągnęła mykwa (rytualna łaźnia), która ma być wkrótce odrestaurowana. Następnie wszyscy udali się do parafii ojców paulinów, gdzie ojciec Tomasz krótko zapoznał wszystkich z dokonaniami swoich współbraci.

fot. Chidusz

Dalszym etapem zwiedzania dzielnicy było przejście przez rewaloryzowane podwórze przy ul.Ruskiej 46, przy którym mieści się biuro Fundacji, a następnie zwiedzenie cerkwi pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy. Tamtejszym przewodnikiem był ks. protodiakon Mieczysław  Oleśniewicz.

Dzięki spacerowi abp Józef Kupny miał okazję zapoznać się z jaśniejszym obliczem Dzielnicy Wzajemnego Szacunku, ale też z miejscami wymagającymi głębokiej troski.

fot. Chidusz

Zwieńczenie wspólnej wędrówki stanowiło robocze spotkanie, które odbyło się w siedzibie abp. Jeremiasza. Omówiono wówczas całokształt problemów i perspektyw Dzielnicy, zadeklarowano potrzebę kontynuowania i rozwijania działań tyczących współpracy międzyreligijnej na jej terenie.

Pierwszym efektem spotkania stała się propozycja stałych, cyklicznych spotkań hierarchów, dla zintensyfikowania i poszerzenia wspólnych działań. Z dużym zadowoleniem zebrani przyjęli deklarację abpa Kupnego o jego zainteresowaniu problematyką Dzielnicy.

1% dla Dzielnicy

przez

W okresie, kiedy wielu z Państwa wypełnia lub zamierza wkrótce wypełnić coroczne zeznanie podatkowe, chcemy przypomnieć, że Fundacja „Dzielnicy Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań” jest organizacją pożytku publicznego i można jej przekazać 1% podatku.

Państwa 1% pomoże nam w organizacji programów edukacyjnych dla dzieci, młodzieży i seniorów. Podczas Warsztatów Dialogu czy warsztatów „Dzieciaki” – z tych funduszy współfinansowanych – uczestnicy mają okazję poznać wielokulturowy Wrocław, spotkać się z przedstawicielami różnych religii, na własnej skórze poczuć,  że pokojowa koegzystencja jest możliwa. Chcielibyśmy, aby w 2015 roku jak najwięcej osób miało okazję w ten sposób budować swoją wrażliwość na wszelkiego rodzaju odrębność i inność.

Jak podzielić się z nami 1%?

Nasz numer KRS to 0000231263 – wystarczy wpisać go w odpowiedniej rubryce zeznania podatkowego.

Tym, którzy wolą rozliczyć się przez internet proponujemy użycie darmowego programu „PITax”. Klikając w link https://www.pitax.pl/krs/0000231263 program automatycznie wpisze Fundację „Dzielnicy Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań” jako OPP, której chcą przekazać Państwo swój 1%.

Za wszystkie darowizny będziemy niezmiernie wdzięczni.

Komentarz prawosławny – niedziela 8.02.2014

przez

1005111_584368318302401_794768481_n

dr Paweł P. Wróblewski na niedzielę 8 lutego
Niedzielę o Synu marnotrawnym

Łk 15, 11-32
Kluczem do odczytania opowiedzianej przez Zbawiciela przypowieści o synu marnotrawnym jest zasłonięty dla zmysłowego oka, mistyczny sens dwóch greckich słow: ousia i bios. Kierując badawcze spojrzenie na pierwsze zdania paraboli stajemy się współświadkami rozpoczynającej się historii młodszego z dwóch synów, który poprosił ojca o należną część własności (ousia), ten zaś podzielił między nimi to, co miał do życia (bios). Kiedy jednak docieramy do ostatniej litery opowieści, te same zdania nabierają innego znaczenia: ousiajako własność staje się tym, co człowiekowi przynależne w sensie jego pozazmysłowej, metafizycznej istoty; bios zaś, na pierwszy rzut oka – materialny środek do życia, w duchowej formie naoczności jest po prostu życiem samym. Obaj synowie, którzy w tradycji egzegetycznej świętego Cyryla, patriarchy wielkiego miasta Aleksandrii, mieli być prefiguracjami świata żydowskiego (starszy) i pogańskiego (młodszy), nie rozumieli zatem, że prosząc o to, co im istotnie należne, otrzymali od ojca więcej niż potrafili dostrzec i że to, o co proszą,sami już posiedli. To zaś, co potrafili dostrzec, nie należało do najcenniejszej własności, jaką odziedziczyli po ojcu, który sprawiedliwie rozdzielił między swe dzieci przede wszystkim całe swoje życie.

Czytaj dalej

Komentarz prawosławny – niedziela 1.02.2014

przez

1005111_584368318302401_794768481_n

dr Paweł P. Wróblewski na niedzielę 25 stycznia
XXXIII Niedzielę po Pięćdziesiątnicy

Łk 19, 1-10
Święty Cyryl z Aleksandrii zwraca nasze oczy wiary na ewangeliczną scenę, w której majętny celnik żydowski Zacheusz, pragnąc ujrzeć Mesjasza otoczonego przez tłum mieszkańców Jerycha, wspiął się na drzewo figowca – jednak nie tylko dlatego, że był małego wzrostu, ale i małego ducha, gdyż chciwość przesłoniła mu oblicze Boga. Pyta więc święty Hieronim: Jak bogaty Zacheusz może wejść do królestwa niebieskiego? (por. Mt 19, 23). Święci Ojcowie zgodnie stwierdzają, że Zacheusz nie mógł dokonać duchowego oglądu Chrystusa inaczej niż wspinając się po sykomorze ponad to, co ziemskie, ludzkie, grzeszne. Psalm 78 mówi nawet, że owoce tego drzewa, symbolizującego tu Prawo Mojżeszowe, stanowiły codzienne pożywienie dla Izraela– jednak radosny Zacheusz, w poszukiwaniu wiecznotrwałego drzewa życia, schodzi pośpiesznie z sykomory na wezwanie Chrystusa, który – jak opisuje Święta Ewangelia – chce się zatrzymać w jego domu albo po prostu w jego sercu.

Czytaj dalej

Komentarz katolicki – niedziela 8.02.2014

przez

zosiazzz

Roman E. Rogowski na niedzielę 8 lutego

Marcin Luter mawiał: “Nie ma większej radości w sercu, jak wiedzieć: BÓG SIĘ ŚMIEJE!”.

Właśnie mam przed sobą książkę Benjamina Boisson pod znamiennym tytułem: “Uśmiech Boga”, a w niej autentyczny dowcip z dziedziny katechezy: “Powiedz, tato, czym zajmował się święty Józef? Był cieślą i budował domy. A Maryja, co robiła? Była w domu i opiekowała się Jezusem. To dlaczego dali go do żłobka?” – kończy chłopiec. No właśnie: dlaczego? 

Czytaj dalej